“เจ้ากวางน้อยกำลังศิโรราบใต้ร่างฉันแล้ว
.... หึ“
ร่างสูงทาบทับตัวเองลงไปบนร่างบางที่นอนหายใจโรยรินอยู่บนเตียงของเขา
ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
มีแต่ลมหายใจที่อ่อนระทวยเหมือนกับว่าร่างบางเองจะมอมเมากลิ่นหอมต่างๆในห้องของเขาเข้าไปจนแทบเสียสติ
เซฮุนปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ปกปิดร่างกายอยู่ออกไปจนหมด
ลู่หานก็เช่นกันในยามนี้มีเพียงแค่เนื้อที่แนบเนื้อเพียงเท่านั้น
ไม่มีเสื้อผ้ามาขวางกั้นให้มันเกะกะ ...
เนื้อเนียนของร่างน้อยค่อยๆถูกเฟ้นคลึงด้วยน้ำมือของโอเซฮุน
โดยเฉพาะหน้าอกบางที่พอมีเนื้อมีหนังให้จับอยู่บ้าง
ลิ้นร้อนค่อยๆแตะเลียไปที่ส่วนหัวของยอดอกที่เต่งตึงขึ้นมา
ตวัดน้ำแฉะๆที่ไหลออกมาจากปากของเขาลงไปที่ยอดอกของร่างบางอย่างโหยหา หอมหวานเหลือเกิน
อยากจะกัด อยากจะทึ้งเสียเหลือเกิน
“อ๊ะ..อ่า..ย...อย่ากัด...เจ็บ“
ฝ่าเท้าอันขาวเนียนถีบที่ผืนเตียงอย่างร้อนรนเหมือนคนใกล้ตาย
ยิ่งมีมือของเซฮุนที่ตอนนี้กำลังเลื่อนลงไปลูบวนอยู่ที่ส่วนนั้นของเขาลู่หานก็แทบจะไม่เป็นอันนอน
มันเสียวเหลือเกิน
... แต่มันก็แฝงไปด้วยความร้อนแรงอย่างหาที่สุดไม่ได้
“ยกขาขึ้น!“
ร่างสูงแทรกตัวลงไปทาบทับที่ระหว่างกลางของขาลู่หาน
ก่อนจะก้มลงมองที่ส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่ตอนนี้มันแข็งชันขึ้นมาต้องมือของเซฮุนเป็นอย่างดี
แม้ว่าจะอยู่ในความมืดแต่เซฮุนก็สัมผัสได้ว่าส่วนนั้นมันกำลังรอมือของเขามาปรนเปรออยู่อย่างแน่นอน
“ฮื้อออออออ....ปล่อยฉัน“
ลู่หานบิดกายหนีร่างสูงแต่ทว่าก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
เมื่อตอนนี้เซฮุนเองค่อยๆเลื้อยตัวลงไปแล้วใช้ริมฝีปากจูบปลายคางของร่างบางเบาๆ
แลบลิ้นเลียตามซอกคอของอีกคนอย่างหื่นกระหาย
ตัวของลู่หานนั้นหอมเหลือเกิน
... น่ากินเหลือเกิน
“อย่าร้องสิ...
คืนนี้ฉันอ่อนโยนกับนายที่สุดแล้วนะ...ลู่หาน“
“ปล่อย..ฉัน
อื้ออออ....“
ปากก็บอกว่าให้ปล่อย
แต่สองแขนของร่างบางกลับเลื่อนขึ้นมาคล้องคอของเซฮุน
สองขาก็ยกขึ้นกอดเอวของเซฮุนเอาไว้ช้าๆ ค่อยๆโยกสะโพกเลื่อนไปถูกับหน้าท้องของเซฮุนไปมาราวกับคนที่กระสันอยากจะได้เต็มที่แล้ว
...
มันน่าอายชะมัดและมันคือครั้งแรกของลู่หานที่ว่าพอมีอารมณ์แล้วเขาก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงถึงให้หาย
“ไหนบอกว่าให้ปล่อย
แล้วจะเอาตรงนั้นของเธอมาถูเอวฉันทำไมล่ะครับคนดี .... หื้มมมม“
เซฮุนใช้มือลูบปลายคางมนของอีกคนเบาๆก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
ก้มลงไปมองที่เอวบางที่ตอนนี้เริ่มกระเด้าเอวเข้าหาส่วนนั้นของเซฮุนเป็นจังหวะเข้าให้แล้ว
... ลู่หานมีอารมณ์แล้วเซฮุนรู้ดีแต่ยังไงดีล่ะ ... แบบนี้ก็น่ารักดีนะ
จุดไฟให้อยาก
ให้มันโหมแรงที่สุด ... แล้วเธอจะได้รู้ว่ารสชาติของเซ็กส์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง
“ใส่ได้ยัง“
ร่างสูงก้มลงไปจูบที่ข้างแก้มของลู่หานอีกครั้ง
“ไม่...ไม่ใส่! อื้ออ..อ้า....อึก...เสียวจัง“
ลู่หานไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร
ปากบอกว่าไม่แต่เอวเขากลับไม่หยุดกระแทกเข้าหาร่างสูงเลย ... ไม่ชอบเลย
ทำไมเขาต้องมามีอารมณ์กับคนแบบนี้ด้วย ทำไม! อื้อ...อ่า
เซฮุนปล่อยให้ลู่หานเอาส่วนนั้นถูเอวเขาจนเกือบจะหายอยาก
ดูได้จากน้ำที่ไหลเยิ้มออกมาจากทางส่วนหัว
ถึงแม้ว่ามันจะมืดแต่เซฮุนก็สัมผัสได้ถึงน้ำเหนียวหนืดที่แฉะเต็มหน้าท้องของเขา
ถึงจุดสุดยอดแล้วล่ะสิ...หึ
“อ๊ะ! เจ็บ“
ไม่รอช้าให้เสียเวลา
ถุงยางอะไรก็ไม่จำเป็น
ร่างสูงจัดการสอดใส่กายของตัวเองเข้าไปในช่องทางรักด้านหลังของลู่หานที่มันขมิบตัวรออยู่นานแล้ว
ไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น เสียงกรีดร้องที่โหยหวนเหมือนเป็นคมมีดที่ค่อยๆกรีดช่องทางด้านหลังทีละน้อย
ด้วยส่วนนั้นของเซฮุนที่มันสอดเข้าสอดออกอย่างไม่ปรานี
เซฮุนเองไม่สนใจเลยว่าอีกคนจะเคยหรือไม่เคย รู้แค่ว่าตอนนี้มันหยุดไม่ไหวแล้ว
เอวสอบซอยสะโพกกระแทกใส่ลู่หานถี่ยิบจนเตียงสั่นระรัวน่ากลัวราวกับแผ่นดินไหน
เล็บคมของลู่หานกรีดเข้าที่แผ่นหลังของเซฮุนจนเลือดซิบ
ไหลซึมออกมา แต่ก็ใช่ว่าร่างสูงจะใส่ใจ
จัดการอุ้มร่างของลู่หานขึ้นมาสองขาเรียวเกี่ยวกระหวัดรัดเอวหนาเอาไว้แล้วซบใบหน้าลงบนกล้ามเนื้อหน้าอกของเซฮุนอย่างเลี่ยงไม่ได้
ส่วนนั้นก็ยังสอดใส่เข้าไปในร่างของลู่หาน
ในขณะที่ร่างสูงเองก็เริ่มออกเดินลงมาจากเตียงแล้ว
“อ่า...ซี๊ด“
“เธอเป็นคนแรกของฉัน
ที่ได้ร่วมรักกันภายใต้แสงจันทร์“
เซฮุนอุ้มร่างลู่หานเดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ประตูกระจกบานใหญ่ที่จะพาเขาออกไปที่ระเบียงไม้ที่สามารถมองเห็นวิวของทะเลได้
แต่เซฮุนไม่ได้พาร่างบางออกไป เพียงแค่ใช้มืออีกข้างแหวกผ้าม่านผืนใหญ่ออกพอให้แสงจันทร์ส่องผ่านเข้ามาได้
... ป้อนจูบให้อีกคนอีกครั้ง
ก่อนจะกระแทกส่วนนั้นเข้าไปย้ำๆอีกหลายทีเพื่อที่จะบอกให้อีกคนรู้ว่าตอนนี้ร่างบางตกเป็นของเขาแล้ว
“ฮื้อออ.....“
สวบ!
เสียงกระแทกยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง
แรงเกี่ยวรัดรอบต้นคอแกร่งยังคงแน่นอยู่เหมือนเดิม
เช่นเดียวกันกับกลิ่นคาวเลือดที่เริ่มหยดไหลลงมาที่พื้นบ้างก็ย้อยลงมาตามต้นขาขาว
แน่นอนว่าเซฮุนกระแทกจนช่องทางหลังฉีกขาดไม่มีชิ้นดี
และลู่หานตอนนี้ก็แทบจะไร้ความรู้สึกกับส่วนนั้นไปแล้ว
“ใบหน้านาย
สวยกว่าดวงจันทร์เสียอีก“
“ฮึก..“
ลู่หานไม่ได้ยินอะไรแล้วขณะนี้ดวงตาก็พลันจะหลับลงทุกเมื่อ
“มาเป็นนายหญิงของฉันเถอะ
แล้วฉันจะยกให้เธอเป็นที่หนึ่งของที่นี่...ฉันจะทำให้เธอสวยกว่าใครๆในเกาะนี้
ขอแค่เธอยอมเป็นนางบำเรอให้ฉันตลอดไปแค่นั้นเอง...ลู่หาน“
“.........“ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากร่างบางที่เขากำลังอุ้มอยู่
“ลู่หาน...“
“.........“
“อ่า...ให้ตายเถอะ!“
เซฮุนที่ร้องเรียกร่างบางอยู่สองสามครั้งแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ
พอก้มลงไปมองใบหน้าหวานที่ซบอกของเขาอยู่ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้ร่างบางหลับไปแล้ว
เซฮุนจึงดึงแก่นกายของตัวเองออกมาจากร่างของลู่หานแล้วจัดการช้อนร่างอุ้มขึ้นมาในท่าของเจ้าสาวทันที
แต่ทว่าเมื่อร่างสูงก้มลงไปมองส่วนนั้นของตัวเองที่ตอนนี้มันสงบลงแล้วพร้อมกับคราบเลือด
คราบเมือกเหนียวๆที่เป็นผลมาจากการปลดปล่อยของเขานั้น มันดูน่ากลัวมาก
น่ากลัวที่ว่าทำไมเลือดที่ออกมาถึงเยอะขนาดนี้
“อย่าตายที่นี่ก็พอ“
เซฮุนรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาทันที
ทั้งๆที่เจ้าตัวตั้งใจว่าจะสานต่อกันจนฟ้าเหลืองแต่กลับทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด
อะไรกันนายมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ แค่นี้ก็หมดแรงซะแล้วเหรอ
นายนี่มันอ่อนแอเกินไปจริงๆลู่หาน...
กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น